Świat yaoi - szkolne lata

<Wszedł do sali i z całej siły walnął w worek treningowy> Chodził wolnym, nerwowym krokiem po sali. Przeczesał włosy palcami. On chciał  trafić tylko do normalnej szkoły, gdzie byłoby spokojnie. Zaczął myśleć, że jego życie naprawdę jest nieźle pochrzanione. najpierw z powodu swego wyglądu był wyrzutkiem społecznym we Włoszech, potem stracił rodzinę, tułał się samotnie po świecie przez następnych 6 lat. Miał nadzieję, że chociaż tutaj zazna trochę spokoju. A tutaj... psychopatyczni uczniowie rzucali się na drugich z nożami, inni byli fantastycznymi stworzeniami z legend, jeszcze inni pochodzili z miejsc, gdzie toczyły się wojny między bogami. On był zwykłym człowiekiem. Dlaczego jego życie było takie skomplikowane>
Cosa cè di sbagliato in me? Perché la mia vita è così complicato< zapytał się sam siebie. Usiadł na stercie materaców i opuścił głowę . Położył czoło na ręce opartej na kolanie i westchnął cicho>

Nie < powiedział zimnym tonem> Jestem w szoku < mówił nie zmieniając wcześniejszej pozycji>

Nie o to chodzi, że nie chcę się z Tobą zadawać < westchnął >    Tylko zrozum mnie... jestem zwykłym człowiekiem    < Spojrzał na niego lekko rozszerzonymi oczyma. Widać było w nich zdezorientowanie>  Najpierw to czego dowiedziałem się samodzielnie na temat Aphrodita,... a  teraz jeszcze ,,to"< w myślach widział obraz gdy Ferian uleczył jego rany i jego szpiczaste uszy>    To.. wszyst... < urwał, głos uwiązł mu w gardle, przechylił głowę delikatnie w bok i zastukał o siebie palcami wskazującymi>... nie mogę tego ogarnąc Ferian, mimo iż w życiu przeszedłem już wiele.

Ostatnio edytowany przez Noamiru (2010-06-01 17:39:00)

<Uśmiechnął się lekko i delikatnie pokręcił głową. Westchnął> Muszę... muszę to zaakceptować, choć nie będzie łatwo, w końcu... < uśmiechnął się> Całe moje życie jest pokręcone, czemu nie miało by być jeszcze bardziej < śmiech>

< zaczął się śmiać. Nigdy w życiu nie spodziewał się, że coś takiego usłyszy, ba on miał szansę nawet coś takiego zobaczyć. Stał przed nim żywy dowód usłyszanych przed chwilą słów. Powoli podniósł się z materacy. Westchnął opierając dłonie na biodrach> O rany a ja miałem nadzieję, że w końcu tutaj będzie spokojnie... ale....

dobrze jest jak jest < uśmiechnął się ukazując szereg białych zębów>

< spojrzał na jego zęby lekko unosząc brew, po czym zaśmiał się cicho pod nosem. Wiedział, że jeszcze trochę czasu minie zanim całkowicie przyzwyczai się do tego> Eh < potarł dłonią kark, p0o czym spojrzał na chłopaka z uśmiechem> To co stoimy tak jak dwa kołki, czy idziemy gdzieś ?

najpierw coś zjeść. Przez dzisiejsze wydarzenia nie miałem czasu na zjedzenie czegoś konkretnego <Stał przed nim ze skrzyżowanymi ramionami. Na jego twarzy pojawiło się lekkie zażenowanie. Zamknął na moment oczy  i uśmiechnął się lekko> A potem się przewietrzyć, dobrze zrobi to nam obojgu ^^