Świat yaoi - szkolne lata

Yuuia Le Voiteir
*pokój Yuu i Ki*

Jasnowłosy wzrok na drzwi przeniósł usłyszawszy pukanie, po czym do siadu się podniósł.
-Hmm? Tak? -Spytał cicho, bo i nieco go zmuliło podczas oglądania jakże ciekawego sufitu. Poprawił zielony sweter, jaki nieco mu się podwinął podczas tego leżenia, bo i jakoś ochoty nie miał mieć brzucha odsłoniętego.
Co jak co, ale to to nie.
Dłonią jeszcze odgarnął platynowe kosmyki z oczu, nie lubiąc gdy te zasłaniają mu pole widzenia, po czym wzrokiem zmierzył osobnika w drzwiach stojącego.

Yuuia Le Voiteir
*pokój Yuu i Ki*

Spojrzał na chłopaka i podał mu rękę z łóżka całkiem wstając.
-Yuuia Le Voiteir. -Odpowiedział nie siląc się nawet na uśmiech. Cóż, to nie było w jego stylu.
-Nauczyciel Informatyki. -Dokończył, po czym uniósł ledwie jeden kącik ust w niemal niezauważalnym uśmieszku.
W sumie cieszył się że brata z nim nie ma... Bo i był baaardzo ciekawy jak zareagują uczniowie na wieść że jeden nauczyciel przebiera się kilka razy dziennie a na dodatek uczy dwóch przedmiotów i dwoma imionami się przedstawia, innym na każdym przedmiocie...
Bo i zazwyczaj ludzie nie domyślali się że ta pozornie jedna osoba to tak naprawdę dwójka bliźniaków.

Yuuia Le Voiteir
*pokój Yuu i Ki*

-Pierwsze wrażenie?.. Cóż, coś mi to pierwsze wrażenie przesłoniło, ale nie było najgorzej. -Powiedział z lekka ironicznie. Cóż, to już miał we krwi, więc nic w tym dziwnego nie było.
Ale oczywiście tego chłopak wiedzieć nie mógł.
Spojrzał na drugie łózko, jakie już było skotłowane nieco mimo że Ki był na nim może ze dwie minuty tylko...
Powstrzymał się by nie zacząć obrzucać brata wyzwiskami w tym momencie, odnośnie jego bałaganiarskiej natury... Jak on przyjdzie będzie miał chłopiec niespodziankę... Yuu uśmiechnłą się ledwo zauważalnie, jak i lekko ironicznie.

Yuuia Le Voiteir
*pokój Yuu i Ki*

Spojrzał na niego i zamyślił się na moment...
-Myślę że jednak sala taka jest. Bo przecież dyrektor by nie miał po co przyjmować informatyka, jeśli by jej nie było. -Powiedział po czym usiadł na łóżku.
-A zapewne jest zamknięta. Zazwyczaj uczniowie sami nie mają wstępu do sal informatycznych ze względu na sprzęt. -Dodał wzruszając ramionami.
-Usiądź jeśli chcesz. -Powiedział i zerknął w stronę drzwi, a następnie na chłopaka.
Po raz kolejny uśmiechnął się ledwo zauważalnie, jedynie jeden kącik ust unosząc.

Yuuia Le Voiteir
*pokój Yuu i Ki*

Po raz pierwszy wyraźniej się uśmiechnął, acz nieco podstępny tym razem okazał się być owy uśmiech...
-Cóż... ze swojej strony jestem skłonny obiecać to samo. -Oznajmił o dziwo poważnie, mimo nadal widniejącego na jego twarzy uśmieszku.
-I raczej na waszym miejscu nie liczył bym że łatwo pójdzie. Widziałem już sporo w swoim życiu. -Machnął ręką, bo i to prawdą było. Widział naprawdę bardzo dużo... Począwszy od idealnego wzorca ojca-pijaka, skończywszy na wyidealizowanych nauczycielach ze szkoły myślących że wiedzą wszystko o wszystkich.
No i nie można również zapomnieć o dwójce klonów, jacy niejednokrotnie już kilka osób doprowadzili do utraty zmysłów...

Yuuia Le Voiteir
*pokój Yuu i Ki*

Życiowych? No ciekawe... nauka typu "klony naprawdę nie istnieją" raczej na przyszłość wam się nie przyda... Pomyślał po czym nogę na nogę założył. Łokieć na kolanie jednym oparł, podczas gdy głowę na dłoni tej samej ręki podparł.
-Doprawdy? Bardzo się cieszę. -Powiedział jednak entuzjazmu na jego twarzy żadnego nie było.
Aż żałował że nie zobaczy miny tego dzieciaka gdy pójdzie na lekcje angielskiego...
Powstrzymał się by znowu się nie uśmiechnąć.

Yuuia Le Voiteir
*pokój Yuu i Ki*

-Tak, ja również. Więc... miłej nocy. -Powiedział po czym wstał walizkę do łóżka przyciągając. Zerknął na chłopaka i usmiechnął się lisio.
-I miłego angielskiego. -Dodał jeszcze. Czemu angielskiego? Przecież on uczył informatyki... no ale cóż, tak też bywa... Powiedział i tyle, więc zastanawiać się nad tym nie ma po co.
Usiadł spowrotem na łóżku nadal drzwi nie zamykając.

Kiyou Le Voiteir
*korytarze*

Połaził połaził i połaził... I obszedł niemal wszystkie sale, jak i wszystko inne co było na terenie szkoły.
Cóż, sporo tego było. Teraz właśnie szedł w stronę korytarza na którym były pokoje, coby wrócić do ich pokoju.
Uśmiechnął się wesoło niemal podskakując z zadowolenia...
Nowa praca, wymarzona a na dodatek z jego bratem! Lepiej być nie mogło...

Ostatnio edytowany przez Namara-sama (2010-06-13 01:28:03)